Aan consumenten kun je geen geld verdienen
Aan consumenten kun je geen geld verdienen
Een vreemde situatie vond ik het; Lieveheersbeestjes waren dus wel te koop voor professionele telers, maar niet voor de consument. Dat maakte mij nieuwsgierig naar het verhaal er achter, dus ik ging op jacht. Waar kwamen die lieveheersbeestjes vandaan, werden die ‘gemaakt’ of hoe werkt dat eigenlijk?
Al snel leerde ik dat er professionele kwekerijen bestaan die allerlei verschillende insecten kweken. Deze insecten worden verkocht aan professionele telers, die er plaaginsecten in hun gewassen mee bestrijden. Dat vond ik goed nieuws, maar waarom kon ik deze insecten niet kopen?
Een telefoontje aan zo’n kwekerij deed mij versteld staan. Op mijn vraag waarom deze insecten niet aan consumenten werden verkocht, kreeg ik het volgende antwoord: ‘De hoeveelheden die consumenten afnemen zijn veel te klein, daar kunnen wij geen geld aan verdienen’. Even verderop in het gesprek werd ook nog aangegeven dat ‘consumenten zeuren’. Dat waren nogal wat aannames die daar gedaan werden, ik schrok ervan.
De weken erna bleven de opmerkingen door mijn hoofd spoken. Degene met wie ik dat gesprek heb gevoerd ben ik tot en met de dag van vandaag nog steeds dankbaar. De zinnen die in dat gesprek werden genoemd hebben zoveel bij mij in beweging gebracht. Uiteindelijk hebben ze zelfs geleid tot het ontstaan van Rood met Zwarte Stippen. ’Geen geld aan te verdienen’ en ‘consumenten zeuren’, ik kon deze woorden niet loslaten en mijn verbazing erover was groot. Wat leven we toch in een bijzondere wereld. Wanneer we ergens geen geld aan kunnen verdienen, doen we er niks mee. We nemen zelfs niet de moeite om de consument te informeren over de mogelijkheid om natuurlijke vijanden, dus bijvoorbeeld lieveheersbeestjes tegen bladluis, in te zetten. Een manier van tuinplaag bestrijding die zoveel respectvoller en gezonder is dan de producten die tot dan toe op de markt waren. Schokkend, dit kan gewoon niet waar zijn!
Wat als het anders was gegaan?
Natuurlijk is het zo dat ik als consument had kunnen bedenken dat er beestjes bestaan die mijn bladluizen opeten, zo houden we elkaar natuurlijk in evenwicht, maar het is niet bij mij opgekomen. Gelukkig voelde ik niks voor het gebruik van spuitbussen en voelde ik dat het anders kon. Een gevoel wat bleek te kloppen. Maar wat als het anders was gegaan?
Dan had ik mij waarschijnlijk laten verleiden door de spuitbus waar ‘100% natuurlijk’ op stond en had ik met een goed gevoel alle bladluizen dood gespoten, zonder verder ergens over na te denken. Nu besef ik me, dat die hele markt van bestrijdingsmiddelen zelf ‘ziek’ is. Daar was natuurlijk al lang bekend dat er een veel respectvollere manier voor mens, dier en milieu bestond, alleen maakte het belang van geld het ondergeschikt om de consument over deze mogelijkheid van bladluis bestrijding te vertellen.
Wellicht dat er andere platforms zijn die wel bezig zijn of zijn geweest met het bekend maken van de mogelijkheid om natuurlijke vijanden in te kunnen zetten tegen overlast door tuinplagen, maar helaas heeft deze informatie mij niet kunnen bereiken. Interessant hoe dat werkt, ‘de macht van de grote spelers’.
Zoals jullie kunnen lezen was mijn onvrede over de impact van geld en het besef van het gebrek aan respect voor ons mensen, maar ook dieren en de natuur als geheel groot. Mijn motivatie om in actie te komen was compleet.
Sandipa van Bruggen
Geplaatst op woensdag 1 juli 2020 08:26
Beste Theo,
Wat een fijn bericht om mijn dag mee te starten, dank daarvoor.
Hartelijke groeten,
Sandipa
Toon meer
